Asuncion een wereldstad.

Vroeger als ik aan Paraguay dacht, wist ik niet wat ik me moest voorstellen. Je hoort in Nederland nooit iets over dit land en het idee dat ik had is dat het een heel klein en onderontwikkeld land was. Het tegenovergestelde is waar. Hoewel er inderdaad erg veel armoede is in Paraguay en er nog ontzettend veel te ontwikkelen valt, is het een veel moderner en wereldser land dan gedacht. Om te beginnen is het helemaal niet zo klein, met 8 miljoen inwoners is het een stuk groter dan zijn kleine broertje Uruguay, dat 3 miljoen inwoners telt. Asuncion, de hoofdstad waar ik een maand ben gebleven, is een behoorlijke wereldstad met een bruisend nachtleven en bijzonder veel sociaal en duurzaam betrokken jongeren. Ik ben voordat ik in Asuncion aankwam op veel plekken geweest in Zuid-Amerika, maar los van enkele badplaatsen, had Asuncion het meeste aanbod en diversiteit aan barretjes, clubs en feesten, van underground deephouse raves tot classy rockcafes.

De sfeer in de stad is erg aangenaam, er is niet veel hoge bebouwing en hoewel de paraguayanen regelmatig klagen over het verkeer vond ik het voornamelijk een leuke en relaxete stad. Het gebied aan de rivier met een klein stadsstrandje is super fijn om te ontspannen en ik zie daar bovendien heel veel mogelijkheden voor uitbreiding. Qua cultuur en musea is het aanbod niet groot in vergelijking met Europese steden, maar dat is het bijna nergens in Zuid-Amerika. Het museum over de dictatuur, een musem over de rijke indianencultuur en geschiedenis, het pantheon, parque de la salud en het national paleis zijn enkele voorbeelden van dingen die je niet mag missen in Asuncion.

Heel blij was ik ook vooral met mijn vrijwilligers stage bij Amnesty International. De colegas waren bijzonder vrolijk, behulpzaam en vriendelijk en het project waaraan ik heb meegeholpen schijnt zowaar wat teweeg te hebben gebracht. Mijn werkzaamheden waren zeer divers en de werktijden flexibel. Ik moest onder andere de situatie van een bepaalde groep in het wild levende indianen uitleggen (deze werden namelijk bedreigd door ontbossing en grote buitenlandse landbouwbedrijven) en handtekeningen hiervoor ophalen op verschillende evenementen, zoals de jaarlijkse uitreiking van het mensenrechten rapport over Paraguay en de jaarlijkse uitreiking van Amnesty´s eigen prijzen voor journalisten en advocaten die zich hebben ingezet voor de mensenrechten (hierbij heb ik ook geholpen met de organisatie en heb ik naderhand de eer mogen hebben met een van de winnaars van gedachten te mogen wisselen). Een belangrijk onderdeel van mijn werkzaamheden was ook het organiseren en coordineren van de part-time paraguyaanse vrijwilligers bij de handtekeningen inzamelactie voor de nijpende situatie van bovengenoemde indianenstam. Aan het einde van het project hebben we met het hele team de ingezamelde handtekeningen mogen overhandigen aan de Officier van Justitie. Bij deze gelegenheid heft de Officier meteen actie ondernomen door contact op te nemen met de verantwoordelijke instanties.

Tot slot wil ik graag de familie noemen waar ik deze maand verbleef. Zonder hen, en in het bijzonder de moeder van het gezin, zou ik nooit zo´n toptijd hebben gehad. Zij nam me mee naar evenementen van haar sociaal en politiek betrokken zonen en was altijd bezig mij te helpen nieuwe dingen te ontdekken. Kortom, ga naar Asuncion!